แก้วจอมแก่น

เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่ทรงพระราชนิพนธ์ขึ้นจากประสบการณ์จริงเมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์ มีตัวละครเอกคือแก้วและเหล่าผองเพื่อน แก้วได้เล่าเรื่องราวของตนเองออกเป็นตอนๆ มีตัวละครอื่นเข้ามาเสริม “ทัพ” เพื่อสร้างบรรยากาศและสีสันบ้างเป็นครั้งคราว

ถึงแม้ว่าแก้วจะจอมแก่น แต่แก้วก็ไม่ได้ฝากเฉพาะ “วีรกรรม” เอาไว้ให้เท่านั้น แต่ยังฝากทั้งข้อคิดและเกร็ดความรู้เอาไว้ให้ผู้อ่านได้เรียนรู้ด้วย เช่น ตอน "แม่ครัวหัวป่าก์" แก้วได้เล่าถึงวิธีการทำขนมไทยๆ เช่นขนมแป้งสิบ ว่า “... แป้งนั้นใช้แป้งข้าวเจ้าปนแป้งมันนิดหน่อยนวดให้เข้ากัน ต้มพอสุกข้างนอก ข้างในยังดิบ แล้วเอามานวดอีกทีหนึ่งให้เหนียว (ถ้าแป้งยุ่ยไม่อร่อย) ตอนจะปั้นต้องแตะแป้งสาลีปลายนิ้วเป็นนวลเพื่อกันแป้งขนมติดมือ คนปั้นจะต้องแบ่งแป้งขนมที่นวดแล้วปั้นเป็นก้อนกลมๆ ก่อน แล้วแผ่เป็นแผ่นแบน ตักไส้ใส่ตรงกลาง แล้วจึงทบแผ่นแป้งจับริมจีบ..."